ไม้ต้น สูงได้ถึง 40 ม. โคนต้นมีพูพอน เปลือกเรียบหรือแตกเป็นสะเก็ด เปลือกในสีเหลือง ใบรูปไข่กลับ ยาว 4–16 ซม. ปลายเป็นติ่งแหลมหรือมน โคนรูปลิ่ม แผ่นใบเหนียว ด้านล่างสีเขียวเทา ใบอ่อนสีม่วงอมแดง ก้านใบยาว 3–9 ซม. มีต่อมหนึ่งคู่ด้านข้างประมาณกึ่งกลางก้านใบหรือใกล้โคนก้าน ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ยาวได้ถึง 15 ซม. แกนช่อดอกมีขนสั้นนุ่ม หลอดกลีบเลี้ยงยาวประมาณ 2 มม. ปลายแยกเป็น 5 กลีบ รูปสามเหลี่ยม ยาวประมาณ 1.5 มม. ด้านนอกมีขนประปราย ด้านในมีขนยาวสีน้ำตาลหนาแน่น เกสรเพศผู้ยาว 3–5 มม. ยื่นพ้นหลอดกลีบ ผลผนังชั้นในแข็ง แก่ไม่แตก รูปรี ยาว 2–3 ซม. เรียบหรือมีสันนูน 5 สัน มีขนสั้นนุ่มสีน้ำตาลหนาแน่น เมล็ดรูปรี ยาว 2–2.5 ซม. ผิวย่น (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ สมอ, สกุล)

พบที่อินเดีย ศรีลังกา พม่า จีนตอนใต้ ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซีย ออสเตรเลียตอนบน ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง ป่าดิบชื้น และป่าดิบแล้ง ความสูงถึงประมาณ 500 เมตร น้ำคั้นจากเปลือกแก้ไข้ แก้หวัด ผลแห้งใช้ฟอกหนัง แก้ท้องร่วง แก้ไอ เจ็บคอ และเบาหวาน

ชื่อพ้อง  Myrobalanus bellirica Gaertn.

ชื่อสามัญ  Beleric myrobalan

ชื่ออื่น   ซิบะดู่ (กะเหรี่ยง-เชียงใหม่); ลัน (เชียงราย); สมอพิเภก, สมอแหน (ภาคกลาง); สะคู้ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); แหน, แหนขาว, แหนต้น (ภคเหนือ)