| | | Selliguea oxyloba (Wall. ex Kunze) Fraser-Jenk. |
|
เฟินอิงอาศัย เหง้าเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 3 มม. มีขนหนาแน่น เกล็ดยาวประมาณ 5 มม. ขอบเกล็ดจักฟันเลื่อย ใบจักเป็นพู 3–8 คู่ กว้างได้ถึง 25 ซม. ยาวได้ถึง 30 ซม. พูรูปขอบขนาน ยาวได้ถึง 15 ซม. พูปลายยาวกว่าพูข้าง ปลายเรียวแหลม โคนเชื่อมติดกันเป็นปีก แผ่นใบบาง เกลี้ยง กลุ่มอับสปอร์ติดระหว่างเส้นแขนงใบ เรียงแถวเดียว เส้นผ่านศูนย์กลาง 3–4 มม.
พบที่อินเดีย จีนตอนใต้ พม่า และภูมิภาคอินโดจีน ในไทยส่วนมากพบทางภาคเหนือ กระจายห่าง ๆ ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่เลย ภาคตะวันออกที่เขาใหญ่ จังหวัดปราจีนบุรี และภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่กาญจนบุรี ขึ้นตามป่าดิบเขา ความสูง 1000–2300 เมตร
| ชื่อพ้อง Polypodium oxylobum Wall. ex Kunze, Crypsinus oxylobus (Wall. ex Kunze) Sledge
| | | ชื่ออื่น กูดฮ่อม (ภาคเหนือ); บัวหิน (เลย)
| | กูดฮ่อม: เฟินอิงอาศัย เหง้ามีขนหนาแน่น ใบจักเป็นพู 3–8 คู่ พูปลายยาวกว่าพูข้าง โคนเชื่อมติดกันเป็นปีก (ภาพ: ธรรมรัตน์ พุทธไทย)
|
|
|
| เอกสารอ้างอิง | Lindsay, S. and D.J. Middleton. (2012 onwards). Ferns of Thailand, Laos and Cambodia. http://rbg-web2.rbge.org.uk/thaiferns/ |
| Lu, S., P.H. Hovenkamp and M.G. Gilbert. (2013). Polypodiaceae (Selliguea). In Flora of China Vol. 2–3: 773, 775, 779. |
| Tagawa, M. and K. Iwatsuki. (1989). Polypodiaceae (Crypsinus). In Flora of Thailand Vol. 3(4): 556, 559–561. |
