| | Dipterocarpus gracilis Blume |
|
ไม้ต้น ตาดอกมีขนสีน้ำตาลอ่อนหนาแน่น หูใบรูปแถบ ยาว 5–8 ซม. ใบรูปรีหรือรูปไข่กลับ ยาว 8–22 ซม. ปลายแหลมสั้นหรือแหลมยาว โคนรูปลิ่ม เส้นแขนงใบข้างละ 12–18 เส้น ก้านใบยาว 2–4 ซม. ช่อดอกยาว 3–9 ซม. มี 2–6 ดอก ก้านดอกยาว 1–4 มม. หลอดกลีบเลี้ยงยาวประมาณ 1 ซม. กลีบยาวยาว 1–1.5 ซม. กลีบสั้นยาว 2–3 มม. กลีบดอกยาว 4–5 ซม. ด้านนอกมีขนสั้นนุ่ม เกสรเพศผู้ 30 อัน อับเรณูยาว 4–6 มม. หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผลเรียบ ยาว 1.5–1.8 ซม. ปีกยาวยาว 10–17 ซม. ปีกสั้นยาว 1.5–2 ซม. ขอบพับกลับเกือบจรดกัน
พบที่อินเดียรวมหมู่เกาะอันดามัน บังกลาเทศ พม่า กัมพูชา คาบสมุทรมลายู ชวา บอร์เนียว และฟิลิปปินส์ ในไทยพบทางภาคกลางและภาคตะวันออกที่เขาใหญ่ จังหวัดนครนายกและปราจีนบุรี ภาคตะวันออกเฉียงใต้ และภาคใต้ ขึ้นตามป่าดิบแล้งที่ค่อนข้างชื้น และป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 900 เมตร
| | | | ชื่ออื่น ยางกล่อง (ตรัง); ยางตัง (ชุมพร); ยางวาด (นครศรีธรรมราช); ยางเสียน (สุราษฎร์ธานี, ยะลา); ยูง (พังงา); ยูงหัวแหวน (ระนอง)
| | ยางเสียน: หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผลเรียบ
ปีกสั้นขอบพับกลับ (ภาพ: มานพ ผู้พัฒน์)
|
|
|
เอกสารอ้างอิง | Ashton, P. (1982). Dipterocarpaceae. In Flora Malesiana Vol. 9: 291–326. |
| Li, X.W., J. Li and P.S. Ashton. (2007). Dipterocarpaceae in Flora of China Vol. 13: 48–49. |
| Pooma, R. and M. Newman. (2001). Checklist of Dipterocarpaceae in Thailand. Thai Forest Bulletin (Botany) 29: 119–140. |
| Smitinand, T., J.E. Vidal and P.H. Hô. (1990). Dipterocarpaceae. Flore du Cambodge, du Laos et du Vietnam 25: 16–45. |