ไม้เถาล้มลุก มีขนยาวสีน้ำตาลกระจายตามกิ่ง ใบ ใบประดับ และกลีบเลี้ยงด้านนอก ใบรูปรีถึงรูปใบหอก ยาว 6–12 ซม. ก้านใบยาว 5–8 มม. แต่ละช่อมี 2–9 ดอก ก้านช่อสั้นมาก ก้านดอกยาว 3–9 มม. ใบประดับรูปรี ยาว 1.5–2 ซม. ติดทน กลีบเลี้ยงรูปไข่ รูปขอบขนาน หรือรูปใบหอก กลีบคู่นอกยาว 2.5–2.8 ซม. กลีบใน 3 กลีบสั้นกว่าเล็กน้อย ดอกรูประฆัง สีขาว ยาว 5–6 ซม. ปลายจักตื้น ๆ เกสรเพศผู้ไม่ยื่นพ้นปากหลอดกลีบดอก ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ 3 ซม. โคนมีขนยาว อับเรณูยาว 5–6 มม. จานฐานดอกรูปวงแหวน เกสรเพศเมียยาวประมาณ 3 ซม. ผลรูปกลม ๆ เส้นผ่านศูนย์กลาง 7–8 มม. มี 4 เมล็ด ยาว 5–6 มม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบเฉพาะทางภาคตะวันออกที่มุกดาหาร และอุบลราชธานี ขึ้นตามป่าเต็งรังที่เป็นหินทราย ความสูง 150–300 เมตร