ไม้เถาเนื้อแข็ง มีมือจับ กิ่งอ่อนมีขนสั้นนุ่มสีน้ำตาล ใบย่อยแฉกลึกจรดโคน มีหูใบขนาดเล็ก 1 อัน ก้านใบประกอบยาวประมาณ 1 ซม. ใบย่อยรูปไข่ เบี้ยว ปลายกลม ยาว 3–4.5 ซม. ด้านล่างมีนวล เส้นแขนงใบออกจากโคน 3–4 เส้น ไร้ก้าน ช่อดอกยาวได้ถึง 20 ซม. ก้านดอกหนา ยาว 4–8 มม. ตาดอกยาวประมาณ 3 ซม. ฐานดอกยาว 4–6 ซม. มีขนสั้นนุ่มสีน้ำตาล มีริ้ว กลีบเลี้ยงยาวประมาณกึ่งหนึ่งของฐานดอก แฉกลึกจรดโคน กลีบดอกรูปรีหรืิอรูปขอบขนาน ยาวได้ถึง 9 ซม. รวมก้านกลีบ กลีบหน้ามีสีเหลืองอ่อนแซม กว้างกว่าเล็กน้อย ก้านชูอับเรณูสีขาว ยาวได้ถึง 7 ซม. อับเรณูสีน้ำตาล รังไข่รวมก้านยาวประมาณ 4 ซม. ก้านเกสรเพศเมียยาวเท่า ๆ กับรังไข่ ยอดเกสรรูปโล่สีน้ำตาลเข้ม ฝักบาง รูปใบหอก บิดงอเล็กน้อย ยาวได้ถึง 30 ซม. มี 6–10 เมล็ด แบน เส้นผ่านศูนย์กลาง 1–1.5 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือตอนล่างที่นครสวรรค์ ภาคกลางที่ลพบุรี สระบุรี และภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่กาญจนบุรี ขึ้นตามที่โล่งบนเขาหินปูนเตี้ย ๆ ความสูงถึงประมาณ 100 เมตร

ชื่อพ้อง  Bauhinia winitii Craib

ชื่อสามัญ  Thai Bauhinia

ชื่ออื่น   คิ้วนาง, อรพิม (ภาคกลาง)