เฟินขึ้นบนดินหรือเกาะหิน เหง้าทอดนอน เส้นผ่านศูนย์กลาง 2–6 มม. เกล็ดสีน้ำตาล รูปไข่ ยาวประมาณ 5 มม. ปลายยาวคล้ายหาง ใบประกอบชั้นเดียว รูปขอบขนานถึงรูปใบหอก ยาว 40–60 ซม. ก้านใบยาว 17–40 ซม. มีเกล็ดประปราย มีใบย่อยได้ถึงข้างละ 20 ใบ เรียงสลับ รูปแถบหรือรูปใบหอก กว้าง 1–2 ซม. ยาว 14–20 ซม. ปลายแหลมยาวหรือยาวคล้ายหาง โคนรูปลิ่ม ขอบจักฟันเลื่อย ก้านใบย่อยยาวประมาณ 5 มม. แผ่นใบด้านล่างมีขนรูปดาวประปราย เส้นแขนงใบแบบร่างแห กลุ่มอับสปอร์กลม จมอยู่ในเนื้อใบและเรียงตัวเป็นแถวทั้งสองด้านของเส้นกลางใบย่อย ไม่มีเยื่อคลุมกลุ่มอับสปอร์

พบที่เวียดนาม คาบสมุทรมาลายู สุมาตรา ซีลีเบส และฟิลิปปินส์ ในไทยพบทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ และภาคใต้ ขึ้นตามที่ลาดชันหรือบนต้นไม้ ความสูง 400–1500 เมตร ชื่อไทยมาจากคำระบุชนิด persicifolium หมายถึงมีใบคล้ายใบต้นพีชที่เรียวยาว

สกุล Goniophlebium (Blume) C.Presl มีประมาณ 20 ชนิด ส่วนมากพบในเอเชียเขตร้อน ในไทยมี 8 ชนิด ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “gonia” มุม และ “phleps” เส้นใบ ตามลักษณะของเส้นใบแบบร่างแห

ชื่อพ้อง  Polypodium persicifolium Desv., Schellolepis persicifolia (Desv.) Pic.Serm.