| สะโมง
| | | วันที่ 31 กรกฎาคม 2560 |
| | Pyrrosia longifolia (Burm.f.) C.V.Morton |
|
เฟินเกาะอิงอาศัย เหง้าทอดนอนยาว เส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5–2.5 มม. มีเกล็ดหนาแน่น รูปขอบขนานแกมรูปไข่ ยาวประมาณ 1.5 มม. ขอบเกล็ดสีน้ำตาล กลางเกล็ดสีน้ำตาลดำ ใบเรียงห่าง ๆ รูปแถบ ยาวได้ถึง 1 ม. กว้าง 1–4.5 ซม. ปลายเรียวแหลม โคนเรียวแคบเป็นปีก ขอบเรียบม้วนงอ แผ่นใบหนา มีขนกระจุก เส้นแขนงใบย่อยแบบร่างแห เห็นไม่ชัดเจน ก้านใบยาว 5–20 ซม. มีช่วงต่อโคนก้านใบ (phylopodia) ยาว 3–7 มม. กลุ่มอับสปอร์กลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 0.5 มม. เรียงกระจายทั่วท้องใบส่วนครึ่งขอบบนและล่าง (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ กีบม้าลม, สกุล)
พบที่อินเดีย ศรีลังกา จีนตอนใต้ ลาว กัมพูชา ภูมิภาคมาเลเซีย และออสเตรเลีย ในไทยพบแทบทุกภาค แต่ยังไม่มีรายงานทางภาคเหนือ พบมากทางภาคใต้ ขึ้นบนต้นไม้ในป่าดิบแล้ง ป่าดิบชื้น และชายป่าพรุ ความสูงถึงประมาณ 700 เมตร
| | | | | | สะโมง: เฟินเกาะอิงอาศัย แผ่นใบหนา โคนเรียวแคบเป็นปีก กลุ่มอับสปอร์กลม เรียงกระจายทั่วท้องใบส่วนครึ่งขอบบนและล่าง (ภาพ: ผาทิพย์ ช่วยเนียม)
|
|
|
| เอกสารอ้างอิง | Lin, Y., Z. Xianchun and P.H. Hovenkamp. (2013). Polypodiaceae (Pyrrosia). In Flora of China Vol. 2–3: 788. |
| Lindsay, S. and D.J. Middleton. (2012 onwards). Ferns of Thailand, Laos and Cambodia. http://rbg-web2.rbge.org.uk/thaiferns/ |
| Tagawa, M. and K. Iwatsuki. (1989). Polypodiaceae. In Flora of Thailand 3(4): 497–498. |