ไม้พุ่มหรือไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม. ใบรูปรี รูปขอบขนาน หรือรูปใบหอก ยาวได้ถึง 30 ซม. ปลายเแหลมยาวหรือยาวคล้ายหาง โคนรูปลิ่มหรือแหลม เส้นแขนงใบเรียงจรดกัน ก้านใบยาว 0.3–1 ซม. ช่อดอกยาว 4–15 ซม. เกลี้ยงหรือมีขนละเอียด ก้านดอกยาวประมาณ 5 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่หรือแกมรูปขอบขนาน ปลายแหลม ยาว 2–6 มม. ดอกสีขาว ปากหลอดกลีบสีชมพู หลอดกลีบยาว 2–3.5 ซม. ด้านในมีขนประปรายรอบ ๆ เกสรเพศผู้ กลีบดอกรูปรี รูปขอบขนาน หรือรูปใบหอก ยาว 0.7–2 ซม. เกสรเพศผู้ติดเหนือกึ่งกลางหลอดกลีบดอก อับเรณูยาว 1.2–1.7 มม. คาร์เพลมีขนด้านบน ก้านเกสรเพศเมียยาว 2–2.5 ซม. รวมยอดเกสร ผลออกเป็นคู่แต่มักเจริญเพียงผลเดียว รูปรี เบี้ยว ยาว 1.5–4 ซม. สุกสีดำอมน้ำเงิน (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ พุดชมพู, สกุล)

พบที่พม่า จีนตอนใต้ ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และออสเตรเลียตอนบน ในไทยพบทางภาคเหนือ ภาคตะวันออก และภาคใต้ ขึ้นตามสันเขาในป่าดิบเขา และป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 1300 เมตร ต้นที่เป็นไม้ประดับ ช่อดอกหนาแน่น และดอกมีขนาดใหญ่ ใบและผลแก้เจ็บคอ ต่อมทอนซิลอักเสบ

ชื่อสามัญ  Medicinal Kopsia, Penang sloe

ชื่ออื่น   พุดดง (ชัยภูมิ); มะดีควาย (ภาคเหนือ)