ไทรขึ้นบนดินหรือเกาะพันต้นไม้อื่น ผลัดใบ สูงได้ถึง 20 ม. หูใบยาว 1–3.5 ซม. ร่วงเร็ว ใบเรียงเวียน รูปรีหรือรูปไข่ ยาว 3–16 ซม. ปลายยาวคล้ายหาง โคนรูปลิ่มกว้าง ตัด หรือเว้าตื้น เส้นแขนงใบข้างละ 6–8 เส้น เรียงจรดกัน มีต่อมไขที่โคนเส้นกลางใบ ก้านใบยาว 2.5–9 ซม. ดอกเพศผู้มีน้อยกว่าดอกเพศเมีย กลีบรวมสีแดงอยู่ภายในฐานดอกที่ขยายใหญ่และอวบน้ำ ออกเป็นคู่หรือเดี่ยว ๆ ตามซอกใบหรือตามกิ่ง ใบประดับขนาดเล็กที่โคน 2–3 ใบ ยาว 1–2 มม. รูปกลม ๆ เส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5–2 ซม. สีชมพูหรืออมม่วง สุกสีดำ รูเปิดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2–2.5 มม. ด้านในไม่มีขน ไร้ก้าน (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ไทร, สกุล)

พบที่ปากีสถาน อินเดีย เนปาล ภูฏาน บังกลาเทศ พม่า ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซีย ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ความสูงระดับต่ำ ๆ

ชื่ออื่น   โพขี้นก, โพตัวผู้, โพประสาท (ภาคกลาง)