ไม้พุ่ม ใบส่วนมากเรียงตรงข้าม ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ช่อกระจะ หรือแบบช่อซี่ร่ม ออกตามปลายกิ่งหรือซอกใบ กลีบเลี้ยง 4–5 กลีบ เชื่อมติดกันเป็นหลอด ไม่มีกลีบดอก เกสรเพศผู้จำนวนสองเท่าของกลีบเลี้ยง เรียง 2 วง ก้านชูอับเรณูสั้น จานฐานดอก (hypogynal disc) เป็นเกล็ดรูปเส้นด้าย ส่วนมากมี 2 หรือ 4 เกล็ด รังไข่มีช่องเดียว ออวุลมีเม็ดเดียว ก้านเกสรเพศเมียสั้น ยอดเกสรเพศเมียกลม ผลสดหรือแห้งมีเมล็ดเดียว

สกุล Wikstroemia มีประมาณ 70 ชนิด พบในเอเชีย ออสเตรเลีย และหมู่เกาะแปซิฟิก ลักษณะทั่วไปคล้ายกับสกุล Daphne ที่จานฐานดอกเป็นวงรูปถ้วย ใบส่วนใหญ่เรียงเวียน ในไทยมี 4–5 ชนิด อาจมีปอพรหม ชนิด W. nutans Champ. ex Benth. ซึ่งคล้ายกับชนิด W. polyantha Merr. แต่ก้านช่อยาว พบที่จีน ไต้หวัน และเวียดนาม ในไทยพบที่ภูจองนายอย จังหวัดอุบลราชธานี หลายชนิดเปลือกเป็นเส้นใย ใช้ทำเชือก ชื่อสกุลตั้งตามนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน Johan Emanuel Wikström (1789–1856)

ไม้พุ่ม สูงได้ถึง 3 ม. ใบรูปใบหอก รูปขอบขนาน หรือรูปไข่กลับ ยาว 1.5–7 ซม. ปลายส่วนมากมน กลมหรือแหลม ด้านบนสีเขียวเป็นมันเงา ด้านล่างสีเขียวซีด ใบแห้งสีแดง ก้านใบยาว 1–2 มม. ช่อดอกคล้ายช่อเชิงลดสั้น ๆ ออกที่ปลายกิ่งหรือตามซอกใบ ดอกเกือบไร้ก้านหรือยาว 1–3 มม. กลีบเลี้ยงสีเขียวอมเหลือง หลอดกลีบยาว 0.5–1.2 ซม. มีขนประปราย มี 4 แฉก ยาว 2–3 มม. เกสรเพศผู้ 8 อัน อับเรณูยาวประมาณ 1 มม. จานฐานดอก 2 อัน รังไข่มีขนประปรายหรือเกลี้ยง ผลสดมีหลายเมล็ด รูปรี ยาว 7–8 มม. สุกสีแดง เมล็ดรูปรี ยาวประมาณ 5 มม.

พบที่อินเดีย ศรีลังกา จีน ไต้หวัน ภูมิภาคมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ ออสเตรเลีย และภาคใต้ของไทย ขึ้นกระจายห่าง ๆ ตามที่โล่งบนเขาหินปูน ความสูง 100–1600 เมตร ส่วนต่าง ๆ มีพิษ มีสรรพคุณเป็นยาระบาย เปลือกและใบเคี้ยวเพื่อป้องกันฟันผุ เปลือกใช้เบื่อปลา

ชื่อพ้อง  Daphne indica L.

ชื่อสามัญ  Tie bush