ถ้ำเขานุ้ย

  "ค้า่งคาว" เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ที่บินได้ ปีกของมันคือผังผืดบาง ๆ อยู่ระหว่างนิ้วของมัน (ค้างคาวไม่ใช่นกอย่างที่หลายคนเข้าใจ)

     ค้่างคาว ได้ขึ้นชื่อว่ากลัวแสง เพราะการออกหากินตอนกลางคืนของพวกมันนั่นเอง ส่วนกลางวัน ค้างคาวจะจับกลุ่มนอนรวมกันในถ้ำโดยห้อยหัวลง ด้วยความสามรถพิเศษในการบิน และ การใช้เสียงสะท้อนตรวจสอบทิศทาง ทำให้พวกมันหลบสิ่งกีดขวางได้ดีในความมืด เช่น ในถ้ำเขานุ้ย ก็เป็นที่อยู่ของค้างคาวจำนวนมาก

     "กระแตไต่ไม้" เป็นเฟินชนิดหนึ่ง ซึ่งมีความสามารถพิเศษตรงที่พุ่มของมัน เป็นแอ่งเก็บเศษใบไม้ที่ร่วงหล่นเอาไว้ ใบไม้เหล่านี้จะค่อย ๆ ผุสลาย และปล่อยธาตุอาหารออกสู่รากของพวกมันโดยตรง ทำให้เฟินชนิดนี้มีชีวิตอยู่ได้โดยที่พวกมันไม่ต้องไปเบียดเบียนต้นไม้อื่น

     และด้วยความสามารถนี้ ทำให้พวกมันไม่ต้องหยั่งรากลงพื้นดินโดยตรงก็ได้ แต่จะเกาะอยู่กับต้นไม้อื่น เราจึงเรียกเฟินพวกนี้ว่า "ไม้อากาศ"

     "เห็ดรา" นับว่าเป็น "ผู้ย่อยสลาย" ที่มีบทบาทในการรักษาสมดุลให้กับธรรมชาติ โดยแทรกซึมเข้าไปในเนื้อไม้ที่ตายแล้ว จึงช่วยให้พวกเราไม่ต้องจมอยู่กับกองภูเขาใบไม้ กิ่งก้านที่ร่วงหล่น หรือแม้กระทั่งลำต้นของพืชที่ตายแล้ว เห็ดรา จึงเปรียบเสมือน เทศบาลประจำป่านั้นเอง

     เชื้อราจำนวนหนึ่งอาจทำให้เกิดเชื้อโรคกับคน สร้างปัญหาให้เกษตรกร ทำลายไม้ หรือปนเปื้อนมากับอาหาร แต่เชื้อราหลายชนิดก็ถูกนำมาใช้ในการผลิตอาหาร เครื่องดื่ม ยาปฏิชีวนะ หรือวิตามิน

     "ตีนตะขาบเขียว" มักงอกรากอากาศเป็นแขนงเล็ก ๆ ออกจากข้างลำต้น แม้พวกมันจะเกาะแน่นกับเปลือกไม้ชนิดอื่น แต่ก็ไม้ทำอันตรายใด ๆ กับไม้ที่มันเกาะ เพียงแต่อาศัยปีนป่าเพื่อรับแสงเบื้องบน

     อีกส่วนหนึ่ง คือ ราก ที่ห้อยระโยงระยางอยู่ในอากาศ หากสังเกตดูใกล้ ๆ จะเห็นว่ามีสีเขียว ซึ่งเป็นรากที่สามารถสังเคราะห์แสงสร้างอาหารเองได้