โมกพะวอ (Wrightia tokiae D.J.Middleton )

ไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม. ใบรูปไข่ รูปรี หรือรูปขอบขนาน ยาว 5.3–21 ซม. ก้านใบยาว 4–6 มม. ก้านช่อดอกยาว 0.6–1.1 ซม. ก้านดอกยาว 3–5 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่กว้าง ยาว 3.5–4.2 มม. ไม่มีต่อมโคนกลีบ ดอกสีเขียวอมเหลือง เปลี่ยนเป็นสีแดงก่อนร่วง หลอดกลีบดอกยาวประมาณ 2.5 มม. มีปุ่มกระจายด้านใน กลีบรูปรีกว้าง ยาวประมาณ 1.3 ซม. ปลายมน ขอบยกขึ้น กะบังชั้นเดียว สีเหลืองติดกันเป็นวงคล้ายรูปถ้วย แนบติดกลีบดอกประมาณ 5 มม. ด้านนอกมีปุ่มกระจาย ขอบจักซี่ฟัน รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 5.5 มม. รวมยอดเกสร ผลรูปกระสวย เรียงชิดปลายเชื่อมติดกัน มีช่องอากาศหนาแน่น แต่ละฝักกว้าง 1.3–1.5 ซม. ยาวประมาณ 13.5 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่พะวอ จังหวัดตาก ขึ้นบนเขาหินปูนในป่าเบญจพรรณ ความสูงประมาณ 700 เมตร คำระบุชนิดตั้งตามชื่อน.ส.นันท์นภัส ภัทรหิรัญไตรสิน (ต๊อก) นักพฤกษศาสตร์หอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ผู้ร่วมเก็บตัวอย่างพรรณไม้ต้นแบบ

โมกพะวอ: ดอกสีเขียวอมเหลือง กะบังติดกันเป็นวงคล้ายรูปถ้วย ขอบจักซี่ฟัน รังไข่เกลี้ยง ผลเรียงชิดปลายเชื่อมติดกัน มีช่องอากาศหนาแน่น (ภาพ: ปรีชา การะเกตุ)