โมกนเรศวร (Wrightia poomae D.J.Middleton )

ไม้ต้น สูงได้ถึง 10 ม. ใบรูปไข่หรือรูปรี ยาว 2.3–12 ซม. ปลายยาวคล้ายหาง ก้านใบยาว 2–5 มม. ก้านช่อดอกยาว 0.4–1 ซม. ก้านดอกยาว 2.5–7 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่กว้าง กว้าง 5.8–6.5 มม. ยาว 4.2–4.5 มม. ปลายมน ไม่มีต่อมที่โคนกลีบ ดอกสีส้มอมเหลืองหรืออมแดง หลอดกลีบดอกยาวประมาณ 2.7 มม. ด้านในมีปุ่มกระจาย กลีบรูปรี ยาวได้ถึง 2 ซม. ปลายตัด กะบัง 3 ชั้น กะบังหน้ากลีบดอกยาวประมาณ 6.5 มม. โคนเชื่อมติดกลีบดอก ปลายจักชายครุย กะบังระหว่างกลีบดอกยาวประมาณ 5 มม. ปลายแยก 2 แฉก กะบังย่อยยาวประมาณ 1.7 มม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 7 มม. รวมยอดเกสร ผลเรียงติดกัน แห้งแยกกัน มีช่องอากาศหนาแน่น แต่ละฝักกว้างประมาณ 1.5 ซม. ยาว 13–15 ซม. เมล็ดยาวประมาณ 1.5 ซม. กระจุกขนยาว 3–3.5 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่ทุ่งใหญ่นเรศวรตะวันออก จังหวัดตาก ขึ้นตามสันเขาในป่าเบญจพรรณ ความสูง 700–900 เมตร คล้ายโมก W. pubescens R.Br. ที่มีกะบัง 2 ชั้น และผลเชื่อมติดกัน และ W. kwangtungensis Tsiang พบในจีนและเวียดนาม มีกะบัง 3 ชั้น แต่กลีบเลี้ยงขนาดเล็กกว่า มีต่อมที่โคน กลีบดอกยาวกว่า คำระบุชนิดตั้งตามชื่อดร.ราชันย์ ภู่มา นักพฤกษศาสตร์หอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ผู้ร่วมเก็บตัวอย่างพรรณไม้ต้นแบบ

โมกนเรศวร: ช่อดอกแบบช่อกระจุก ออกสั้น ๆ ที่ปลายกิ่ง กลีบเลี้ยงรูปไข่กว้าง ปลายมน กลีบดอกปลายตัด กะบัง 3 ชั้น (ภาพ: ปรีชา การะเกตุ)