พลับพลา (Microcos tomentosa Sm. )

ไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม. มีขนกระจุกรูปดาวสั้นนุ่มตามกิ่งอ่อน ก้านใบ แผ่นใบ ช่อดอก ใบประดับ กลีบเลี้ยง และผล ใบรูปไข่กลับหรือแกมรูปขอบขนาน ยาว 8–22 ซม. ปลายแหลม โคนมนหรือกลม ขอบจักฟันเลื่อย เส้นแขนงใบข้างละ 4–6 เส้น เส้นแขนงใบย่อยที่สามแบบขั้นบันได ก้านใบยาว 0.5–2.5 ซม. ช่อดอกยาว 3–15 ซม. ใบประดับรูปใบหอก ยาวประมาณ 5 มม. กลีบเลี้ยงรูปใบพาย ยาว 5–8 มม. กลีบดอกรูปไข่ ยาว 2–3 มม. ร่วงเร็ว ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ 5 มม. รังไข่มีขน ผลรูปรีกว้าง ยาว 1–1.5 ซม. เปลือกหนา

พบที่อินเดีย พม่า ภูมิภาคอินโดจีน คาบสมุทรมลายู บอร์เนียว สุมาตรา ชวา และฟิลิปปินส์ ในไทยพบทุกภาค คล้ายกับ ลาย M. paniculata L. ที่ใบเกลี้ยงหรือมีขนตามเส้นแขนงใบด้านล่าง ขอบใบส่วนมากเรียบ และรังไข่เกลี้ยง

ชื่ออื่น: ก้อมส้ม (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); กะปกกะปู (ภาคเหนือ); ขี้เถ้า (ภาคกลาง); ค่อม (ภาคเหนือ); คอมเกลี้ยง (ภาคตะวันออก); คอมส้ม (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); จือมือแก (มาเลย์-ภาคใต้); น้ำลายควาย (ภาคใต้); พลองส้ม (ภาคตะวันออก); ,b>พลับพลา (ภาคกลาง); พลา (ภาคเหนือ); พลาขาว, พลาลาย (ภาคใต้); มลาย (ภาคตะวันออกเฉียงใต้); ลาย, สากกะเบือดง, สากกะเบือละว้า, หมากหอม (ภาคเหนือ)

พลับพลา: มีขนกระจายตามแผ่นใบ ช่อดอก ผล ขอบใบจักฟันเลื่อย (ภาพ: ราชันย์ ภู่มา)