ผักเบี้ยขน (Galium elegans Wall. ex Roxb. )

ไม้เถาล้มลุก ยาวได้ถึง 1 ม. ลำต้นมีขนสีขาวหนาแน่น ใบเรียงเป็นวงรอบข้อ 4 ใบ รูปไข่ หรือรูปขอบขนานแกมรูปไข่กลับ ยาว 0.8–3 ซม. ปลายมนหรือกลม โคนแหลมหรือมน แผ่นใบมีขนยาวสีขาวทั้งสองด้าน เส้นโคนใบ 3 เส้น ก้านใบสั้นมากหรือยาว 4–5 มม. ช่อดอกยาวได้ถึง 10 ซม. ดอกจำนวนมาก ก้านดอกยาว 0.5–2.5 มม. ใบประดับเรียวแคบ ยาว 1–3 มม. ดอกสีเหลืองอมขาว ดอกบานเส้นผ่านศูนย์กลาง 2–2.5 มม. รังไข่มีขน ผลรูปกลม ๆ หรือรูปคล้ายไต จัก 2 พู เส้นผ่านศูนย์กลาง 1–1.5 ซม. มีขนยาวสีขาวหนาแน่น

พบที่ปากีสถาน อินเดีย บังกลาเทศ จีน ไต้หวัน พม่า ชวา ฟิลิปปินส์ ในไทยพบที่ดอยเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ และดอยภูคา จังหวัดน่าน ขึ้นตามป่าดิบเขาหรือบนที่โล่งเขาหินปูน ความสูง 1000–2200 เมตร

ชื่อพ้อง: Galium panduanum Steud., G. petiolatum Geddes

ผักเบี้ยขน: ใบเรียงเป็นวงรอบข้อ 4 ใบ เส้นโคนใบ 3 เส้น ผลมีขนยาวหนาแน่น (ภาพ: โสมนัสสา แสงฤทธิ์)