แดงสะแง (Schoutenia ovata Korth. )

ไม้ต้น สูงได้ถึง 20 ม. หูใบรูปลิ่มแคบ ใบรูปไข่หรือรูปขอบขนาน ยาว 4–17 ซม. ปลายแหลมหรือแหลมยาว โคนมน เบี้ยว แผ่นใบด้านล่างมีนวล เส้นแขนงใบข้างละ 4–6 เส้น เส้นแขนงใบย่อยแบบขั้นบันได ก้านใบยาว 0.4–1 ซม. มีขนสั้นนุ่ม ช่อดอกออกตามซอกใบหรือปลายกิ่ง ยาว 2–5 ซม. ตาดอกกลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 5 มม. กลีบเลี้ยงรูปรี มีขนด้านนอก ไม่มีกลีบดอก เกสรเพศผู้เกลี้ยง รังไข่มีขน ผลกลม เส้นผ่านศูนย์กลาง 5–7 มม. มีขนหนาแน่น กลีบเลี้ยงที่ขยายบานออก แฉกลึกเกินกึ่งหนึ่ง เส้นผ่านศูนย์กลาง 2–2.5 ซม. กลีบรูปไข่ ปลายแหลม กว้างประมาณ 5 มม. ยาวประมาณ 1 ซม.

พบที่กัมพูชา เวียดนาม ชวา และออสเตรเลีย ในไทยพบแทบทุกภาค ยกเว้นภาคใต้ ขึ้นตามชายป่าเบญจพรรณ และป่าดิบแล้ง ความสูง 100–200 เมตร

ชื่ออื่น: กาสิน (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); ขี้เทา (ภาคตะวันออก); แดงแขแหย, แดงดง, แดงแพ่แย่ (ภาคตะวันออก, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); แดงสะแง (นครราชสีมา, ปราจีนบุรี); แดงแสม (พิษณุโลก, อุตรดิตถ์); แดงเหนียว (ภาคกลาง); แบงทะแง (เขมร-ปราจีนบุรี); สะแง (เขมร-ภาคตะวันออก)

แดงสะแง: แผ่นใบด้านล่างมีนวล เส้นโคนใบข้างละ 1 เส้น กลีบเลี้ยงขยายบานออกในผล แฉกลึกเกินกึ่งหนึ่ง ปลายแหลม ผลแห้งไม่แตก มีขนหนาแน่น (ภาพ: ราชันย์ ภู่มา)