เทียนสิรินธร (Impatiens sirindhorniae Triboun & Suksathan )

ไม้ล้มลุก สูงได้ถึง 50 ซม. ลำต้นเกาะเลื้อย มักห้อยลง มีนวล ใบเรียงเวียน รูปรีหรือรูปไข่ ยาว 3–4 ซม. ขอบจักห่าง ๆ มีต่อมที่โคนเหนือก้านใบ แผ่นใบหนา ก้านใบยาว 2–7.5 ซม. ดอกออกเดี่ยว ๆ หรือเป็นคู่ ก้านดอกยาว 3–6.5 ซม. กลีบเลี้ยง 4 กลีบ คู่นอกรูปไข่ ยาว 6–7 มม. คู่ในกลม ขนาดประมาณ 2 มม. กลีบปากเป็นถุงโค้งเรียวยาวเป็นเดือย ยาวได้ถึง 6 ซม. ดอกสีชมพูอมม่วง ปลายกลีบมีติ่งแหลม กลีบกลางรูปไข่กลับ กว้างประมาณ 2.5 ซม. โคนมีเขาขนาดเล็ก 1 คู่ กลีบปีกเชื่อมติดกัน คู่นอกแฉกลึกเกินกึ่งหนึ่งคล้ายรูปหัวใจ ยาวประมาณ 2 ซม. กว้างประมาณ 2.5 ซม. คู่ในรูปไข่กลับ ยาวเท่า ๆ คู่นอก ผลเต่งกลาง รูปขอบขนาน

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคใต้ที่กระบี่ และสุราษฎร์ธานี ขึ้นบนเขาหินปูน ความสูง 20–150 เมตร คำระบุชนิดตั้งเพื่อเทิดพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี และทรงพระราชทานชื่อไทยว่า ‘ชมพูสิริน’

ชื่ออื่น: ชมพูสิริน, เทียนสิรินธร (ทั่วไป)

เทียนสิรินธร: ลำต้นเกาะเลื้อย มักห้อยลง แผ่นใบหนา กลีบปากเป็นถุงโค้งเรียวยาวเป็นเดือย กลีบดอกกลีบกลางรูปไข่กลับ กลีบปีกคู่ในยาวเท่า ๆ คู่นอก (ภาพ: ปรีชา การะเกตุ)